Droga Neokatechumenalna
Droga Neokatechumenalna jest narzędziem w łonie naszej parafii, by na nowo przywieść do wiary ludzi, którzy ją porzucili, jest częścią parafii, nie jest oddzielnym stowarzyszeniem w Kościele. Katechiści, którzy prowadzą wspólnotę, czynią to jako posługę wobec parafii. Neokatechumenat realizowany jest w małej grupie osób w oparciu o trzy filary: Słowo Boże, Liturgię i Wspólnotę.
Droga Neokatechumenalna w naszej Parafii
W naszej Parafii Droga Neokatechumenalna jest obecna od 2013 roku.
W Roku Wiary Ks. Proboszcz Robert Furman zaprosił katechistów z Parafii Matki Bożej Różańcowej w Warszawie, aby głosili katechezy. Owocem tych katechez jest nasza Wspólnota. Spotykamy się dwa razy w tygodniu. Raz na Liturgii Słowa oraz na niedzielnej Eucharystii (sprawowanej w sobotni wieczór). Liturgia Słowa oraz Eucharystia przygotowywane są wcześniej w małych grupach na liturgiach domowych, co pozwala na żywe w nich uczestnictwo. Wszyscy uczestnicy są zaangażowani autentycznie przeżywając Słowo Boże, przez co starają się wprowadzić ducha wiary w swoje środowiska.
Ponadto bracia ze wspólnoty włączają się w życie parafii, przygotowując co roku jeden z ołtarzy na Boże Ciało, Grób Pański oraz oprawę uroczystości parafialnych i nabożeństw.
Obecnie na Drodze są 23 osoby w tym 7 małżeństw.
Do wspólnoty można wejść po wysłuchaniu katechez. Katechezy zazwyczaj powtarzane są każdego roku i po ich wysłuchaniu chętni mogą włączyć się w Drogę Neokatechumenalną. Informacja o katechezach jest zawsze odpowiednio wcześniej podawana w ogłoszeniach parafialnych.Spotkania wspólnoty odbywają się dwa razy w tygodniu na celebracji Liturgii Słowa Bożego i Eucharystii. Liturgię przygotowuje się w małych grupach, aby była ona żywym świadectwem obecności Pana.
Najbliższe katechezy będą głoszone w naszej Parafii w okresie Wielkiego Postu w 2015 r.
Powstanie i rozwój Drogi Neokatechumenalnej na świecie
Droga Neokatechumenalna zapoczątkowana została w latach 60. XX wieku na ubogich przedmieściach Madrytu przez Kiko Argüello i Carmen Hernández. Droga Neokatechumenalna poświęcona jest "formacji w wierze osób dorosłych i starszej młodzieży". Do Polski Droga dotarła dzięki jezuicie. o. Alfredowi Cholewińskiemu, który studiując w Rzymie wziął udział w katechezach początkowych. W 1975 roku powstała pierwsza wspólnota neokatechumenalna w Polsce, przy kościele rektoralnym Ojców Jezuitów na ul. Królewskiej w Lublinie. Papieska Rada do Spraw Świeckich 11 maja 2008, w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, definitywnie zatwierdziła statuty Wspólnoty. Wzorem wspólnoty neokatechumenalnej jest święta Rodzina z Nazaretu.
Szczegółowe informacje o Drodze Neokatechumenalnej można znaleźć na stronie:
Polska strona Drogi Neokatechumenalnej
http://www.camminoneocatecumenale.it/new/default.asp?lang=pl
W pierwotnym Kościele, kiedy świat był pogański, ten kto chciał zostać chrześcijaninem, musiał rozpocząć „katechumenat”, będący itinerarium formacji przygotowującej do Chrztu. Dziś proces sekularyzacji doprowadził wiele osób do porzucenia wiary i Kościoła: stąd konieczne jest itinerarium formacji do chrześcijaństwa. II Sobór Watykański i Magisterium Kościoła wielokrotnie wskazywały na potrzebę katechumenatu pochrzcielnego dla nawrócenia i wzrastania w wierze.
Droga Neokatechumenalna nie jest ruchem, czy stowarzyszeniem, ani organizacją, lecz narzędziem w łonie parafii, by na nowo przywieść do wiary ludzi, którzy ją porzucili i doprowadzić do wiary dojrzałej tych, którzy uznają swoją wiarę jako słabą. Jest drogą nawrócenia, poprzez którą odkryć można bogactwo Chrztu. U podstaw Drogi Neokatechumenalnej leży to, co najważniejsze w chrześcijaństwie: głoszenie Zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa, który nadaje sens krzyżowi każdego człowieka.
Cały przebieg Drogi Neokatechumenalnej opiera się na trójnogu: Słowo Boże, Liturgia i Wspólnota. Wspólnota jest środowiskiem, w którym Słowo Boże rozbrzmiewa i działa z mocą. Eucharystia jest miejscem, gdzie karmieni Ciałem i Krwią otrzymujemy życie Jezusa Chrystusa. Ta droga wiary i nawrócenia prowadzi do narodzin w każdym z nas nowego człowieka, z nowym sercem, zdolnego kochać tak jak Jezus Chrystus.
Droga zapoczątkowana w latach sześćdziesiątych XX w. w jednym z ubogich przedmieść Madrytu, przez Kiko Argüello i Carmen Hernández, została poparta przez arcybiskupa Madrytu Casimiro Morcillo, który dostrzegł w tej pierwszej grupie rzeczywiste odkrycie Słowa Bożego i praktyczną realizację odnowy liturgicznej, wprowadzanej wówczas przez Sobór.
Wziąwszy pod uwagę pozytywne doświadczenie w parafiach Madrytu i Rzymu, w 1974r. Kongregacja Kultu Bożego określiła to doświadczenie mianem „Drogi Neokatechumenalnej”.
Droga rozprzestrzeniła się na ponad 900 diecezji w 105 krajach, gdzie w 6 000 parafii istnieje 20 000 wspólnot.
W 1987r. w Rzymie otwarto Misyjne Międzynarodowe Seminarium „Redemptoris Mater”, przyjmujące młodzieńców, których powołanie dojrzewa we wspólnocie neokatechumenalnej i którzy gotowi są pójść na cały świat. W konsekwencji wielu biskupów przejęło rzymskie doświadczenie i dziś w świecie istnieje już ok. sto diecezjalnych misyjnych seminariów "Redemptoris Mater", w których formuje się ponad tysiąc seminarzystów.
W odpowiedzi na wezwanie papieża Jana Pawła II do nowej ewangelizacji wiele rodzin z Drogi ofiarowało się do pomocy w dziele misyjnym Kościoła i przeprowadziło się do najbardziej zeświecczonych i zdechrystianizowanych obszarów świata, przygotowując powstanie nowych parafii misyjnych.
W Uroczystość Zesłania Ducha Świętego 2008 r. Papież Benedykt XVI definitywnie zatwierdził Statut Drogi Neokatechumenalnej.Ze Statutu Drogi Neokatechumenalnej:
Art. 1
[Natura Drogi Neokatechumenalnej]
§ 1. Natura Drogi Neokatechumenalnej została zdefiniowana przez Jego Świątobliwość Jana Pawła II kiedy pisze: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych”.
§ 2. Droga Neokatechumenalna pozostaje w służbie Biskupowi jako jeden ze sposobów diecezjalnej realizacji wtajemniczenia chrześcijańskiego i stałego wychowania wiary.
§ 3. Droga Neokatechumenalna, posiadająca publiczną osobowość prawną, składa się z zespołu dóbr duchowych:
-
„Neokatechumenat”, czyli katechumenat pochrzcielny, według sposobu opisanego w Tytule II;
-
stałe wychowanie wiary, według sposobu opisanego w Tytule III;
-
katechumenat, według sposobu opisanego w Tytule IV;
-
służba katechezie, o czym mowa w Tytule V, wykonywana według sposobów i przez osoby tam wskazane.
